اتوبوس رانی

قصر شیرین یکی از شهرستان های مرزی ایران است که در استان کرمانشاه قرار دارد و در مرز ایران و عراق واقع شده است. اهمیت قصر شیرین بیشتر از دوره ساسانی، با توجهی که خسرو پرویز به این منطقه نموده است، مشخص می شود. خسرو پرویز با احداث مجموعه ای شامل کاخ، قلعه، بنای مذهبی و سیستم آبرسانی، اولین اقدامات را در جهت آباد کردن منطقه قصرشیرین به انجام رساند. پس از آن در سفرنامه های سیاحان و نویسندگان بارها نام قصرشیرین ذکر شده است. مسلمانان پس از فتح حلوان حدود سال 16 هجری قمری، کرمانشاه را به تصرف خود در آوردند. هارون الرشید به عنوان والی کرمانشاه و مناطق غربی ایران چند سالی را در کرمانشاه به سر برد. در دوره خلفای عباسی، کرمانشاه یکی از چهار شهر معتبر ولایت جبال بود و شهرستان قصر شیرین در این دوران نیز یکی از مهمترین مناطق این منطقه محسوب می شد. وسعت شهرستان قصر شیرین بالغ بر 1935 کیلومتر است و بخش غربی آن را تپه ماهور و دشت و بخش شرقی و جنوبی آن را کوهستان های دامنه زاگرس تشیکل می دهد. قصرشیرین بر سر راه مهمی واقع شده که در دوره ماد، بابِل را به هگمتانه (همدان) و در دوره هخامنشی، بیستون را به بابل و در دوره سلوکی، سلوکیه را به رِگا و در دوره پارتی، اکباتان را به کتیسفون و در دوره ساسانی، کرمانشاه را به تیسفون متصل می ساخته است. همین اهمیت باعث شده است که در این شهرستان بتوان آثار تاریخی متععدی را یافت که اکثر آنها به دوران ساسانی تعلق دارند. یکی از این آثار تاریخی چهارقاپی است که در ادامه به توضیحاتی درباره آن می پردازیم.

معرفی چهارقاپی

اکثر نویسندگان و محققان مجموعه چارقاپی را منسوب به خسرو پرویز می دانند که برای همسرش شیرین برپا کرده بود، از این رو این محل، قصرشیرین نام گرفته است. به نظر می رسد بخشی از مجموعه ساسانی قصرشیرین در سال 628 میلادی با لشکرکشی هراکلیوس به ایران، تخریب و نیز ادامه ساخت و سازها در آن متوقف شده باشد و از آن زمان هیچ وقت اهمیت گذشته اش را به دست نیاورد، ولی به عنوان قصبه ای کوچک تا دوره قاجار همچنان اسم آن باقی است. در مورد کاربری این بنا شک و تردید های بسیاری وجود دارد مهمترین عنصری که باعث می شود در مورد بنای چارقاپی به عنوان آتشکده تردیدهایی به وجود آید، توجه به واحدهای ساختمانی متعددی است که در شرق چهارتاق ساخته شده است. در هیچ نمونه ای از چهارتاق های ساسانی که عملکرد آتشکده داشته اند نمی توان چنین چیزی را دید مگر آتشگاه هایی بزرگ همچون آذرگشنسب. در هر صورت به احتمال بسیار زیاد این بنا متعلق به دوران ساسانی است و در دوره خسرو پرویز ساخته شده است. این اثر در تاریخ 22 تیر 1379 با شماره? ثبت 2746 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. اگر دوست دارید در مورد این بنا بیشتر اطلاعات کسب کنید به ادامه این مطلب در مجله مستر بلیط توجه کنید.

 

https://mrbilit.com/mag/charghapi/